Galibi

In het weekend van 13 en 14 mei ben ik weer op trip geweest. Dit keer ging de reis naar Galibi en Frans Guyana.

Zaterdag ochtend vertrok de bus vanuit Paramaribo richting het oosten naar Albina. We moesten een aantal uur reizen om vanuit daar verder te kunnen reizen naar Frans Gyuana. Onderweg zijn we gestopt bij een monument waar slachtoffers lagen begraven van een aanval. Ik ken het verhaal niet heel goed, maar dit is wat ik weet. Er kwam een groep soldaten bij een inheems dorp aan. Ze waren opzoek naar verdachte mens(en) en vroegen of de mensen uit het dorp wisten waar ze waren. Hier konden de dorp bewoners echter geen antwoord opgeven. De soldaten hadden daarop iedereen in het gehele dorp neergeschoten. Als herdenking aan de slachtoffers is het monument gemaakt. Elk blok staat voor een familie.

Aangekomen bij albina gingen we met de boot verder naar Frans Guyana. In Frans Guyana hadden we twee uur de tijd om te kijken. Frans Guyana is weer heel anders dan Suriname en de Franse invloed zie je daar veel terug. Iedereen praat Frans, franse kenteken platen en iedereen rijd aan de rechter kant van de weg. Allereerst gingen we een markt bezoeken en op een terrasje wat drinken. Daarna zijn we nog gaan een oude zwaar bewaakte gevangenis bekijken. Hier werden vroeger alle zware criminelen uit onder andere Frankrijk opgesloten.

Vanaf Frans Guyana gingen we met de boot verder naar Galibi. Door het ruige water spetterde er constant water in de boot en op mij. Ook al had ik een regenjas aan, na de boottocht van anderhalf uur was ik helemaal doorweekt.

In Galibi verbleven wij bij een inheems dorp. In de middag hadden we de tijd op even te zwemmen, onze spullen uit te pakken, de dorps papegaai te bewonderen en te volleyballen met de inwoners van het dorp.

In de avond gingen we met de boot naar een ander strand om daar op schildpadden tocht te gaan. In de avond komen daar vaak schildpadden om eieren te leggen. Hier zagen we een soepschildpad (green turtle) en een leaderschildpad (de allergrootste schildpad soort die er bestaat). De schildpad die wij zagen was ongeveer 1,80 meter lang. Daarnaast hadden wij ook nog heel erg geluk. Net toen wij op het strand waren kwamen er een paar eieren uit. We hebben deze pasgeboren schildpadjes toen naar de zee zien lopen.

In de avond hadden we met zijn allen nog een kampvuur.

De volgende ochtend gingen we een wandeling maken door het dorp. Het was erg leuk om een inheems dorp te zien, en te kijken hoe ze daar leven. Het is alsof je heel wat jaren terug gaat in de tijd en bijna alles gaat met de hand en wordt zelfgemaakt. Daarnaast waren er vooral kleine houten hutjes wat hun huizen waren. Om een inkomen te krijgen maakte een aantal vrouwen daar ook sieraden. Ook ik kon het niet laten om een paar mooie armbanden mee te nemen.

Hierna gingen we weer terug richting Paramaribo. Helaas moesten we toen weer met de boot terug en was ik voor de tweede keer doorweekt door het water. Wel zijn we weer goed terug gekomen!